παραμεύομαι

Α

1. υπερέχω, υπερτερώ ως προς κάτι, παραμείβομαι* («μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους», Πίνδ.)

2. (ως ενεργ. που απαντά μόνο στο απρμφ. αορ.) παραμεῡσαι

(κατά τον Ησύχ.) «παραλλάξαι, ἐκτραπῆναι».

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + ἀμεύομαι «υπερβάλλω, νικώ»].